Redactie AD
Titel: ARBO

Afspraak met de schoorsteenveger. Het is een moeizame actie om alle agenda,s synchroon te laten lopen hier aan het pad langs de Kalenbergergracht. De schoorsteenvegers, die hier de laatste jaren kwamen hadden allemaal speciale voorwaarden, die hen het werk mogelijk moesten maken: De voorlaatste ging niet meer het dak op, ik geloof dat de ARBO dat niet goed vond. Of ik had geen ladder die lang genoeg was. Of hij wilde het zelf niet. Enfin, er kwam een nieuwe prima veger, daarna had ik nog even koolmonoxyde in huis, waardoor ik aan de dood ontsnapte omdat het alarm geweldig ging gillen en er drie brandweerkorpsen tegelijk uitrukten. ER was geen vlam te zien, daarom vertrok één corps weer naar huis. Eén boot met spuitslangen kwam langszij en een kar met spuitslangen kwam over de brug. Ook de jonge mannen van het dorp rukten uit: “We gaan bij Marjan (ik woon hier achtenveertig jaar, dus men noemt mij bij de voornaam)de spullen redden! “Dat hoefde niet, er was nog steeds geen vlam te zien,maar het was toch heel gevaarlijk. Ik had volgens de brandweercommandant het leven kunnen laten. “Ik ga een hotel bellen, want u mag twee dagen niet in huis!”
Gelukkig heb ik een fantastische buurvrouw, die mij mee naar huis nam en mij haar elektrische deken afstond en zelf met kouwe voeten in het logeerbed overnachtte…goeie buur veel beter dan een verre vriend!
Opgelucht leefden we verder, ik prees mijn alarm en nam er nog twee nieuwe alarmdingen bij…
Na enig gestoei met de agenda,s zou de schoorsteenveger komen. Ik werd eerst gebeld door een mevrouw van de Schoorsteenwacht om de afspraak nog eens te bevestigen.

“Kunt u de schoorsteenveger halen?”, riep zij vrolijk.
“Halen? Mevrouw, waar wilt U dat ik de veger haal?”
“Dat moet van de ARBO. U woont aan een pad langs het water, dan moet hij met zijn spullen veel te ver lopen! Heeft u anders een boot?”
Ik veranderde langzaam in een levend vraagteken. Een schoorsteenveger ophalen bij de brug, of ophalen met een boot….vanwege de strenge ARBO.
Het was buitengewoon nieuw voor mij. “Mevrouw, ik ben van goede wil, maar ik ben ook vierentachtig. Ik kan nog heel goed bukken, en ik rijd nog regelmatig te hard door de polder, maar een man met een ladder ophalen…daar ben ik niet voor uitgerust. Ik haal altijd alles zelf hier in een klein handig boodschappenkarretje”. Ik sparde nog een beetje door met de mevrouw van de Schoorsteenwacht, we kwamen tot een vergelijk. Ze begreep dat je een oud vrouwtje niet met een vuile schoorsteen kon laten zitten.
Daar kwam hij dan, vanochtend. een beetje te vroeg, maar beter te vroeg dan te laat, zeker als het om je schoorsteen gaat. Een heerlijke jongeman, die ook gewoon op zijn eigen ladder op mijn dak klom. En hij komt nog een keer terug, want één kachel was nog niet afgekoeld….Een ding is zeker: je moet echt goed kunnen discussiëren,want voor je het weet komen ze niet. Omdat de ARBO het niet goed vindt.