Redactie AD.
Titel: Schapen en mussen.
“Op de grote stille heide dwaalt de herder eenzaam rond. Wijl zijn witgewolde kudde trouw bewaakt wordt door zijn hond”.
Ik heb het nog gezongen op de Eerste Lagere Meisjesschool op de Bisschopseweg in Amersfoort, dat heerlijke lied, dat ons vooral door de sentimentele uithalen in het refrein diep liet doordringen in het eenzame leven van die herder met zijn hond.
In ieder geval is er nu een “witgewolde kudde”, en dwaalt er nu één herder met kudde en hond rond op de Drenthse heide die officieel bestaansrecht heeft. De kudde ´Bescheperde Drenthse schapen” is benoemd tot Immateriaal Nationaal Erfgoed! We kunnen opgelucht ademhalen, het Drenthse Schaap zal niet verdwijnen!
Vroegere collega Gerard, die zich sinds zijn pensioen energiek uitleeft in het behartigen van de belangen van minderheidsgroepen zoals o.a. de vleermuis, bouwde eerst overnachtingspaleizen voor vleermuizen, die – helaas – hun scherpe neusje optrokken voor deze riante woongelegenheden. Vervolgens moest de verdwijnende jeneverbes worden beschermd tegen uitsterven. En passant nam mijn vriend het voortbestaan van de vliegden in zijn aandacht mee.
Daarna vroeg de mogelijkheid tot het overleven van de wereldbevolking door het kweken en consumeren van zeegras zijn intense aandacht. Dat project loop nu verder zonder de aandacht van mijn vriend.
Nu raakte een ander project binnen zijn gezichtsveld: het Drentse schaap! Ik herinner mij een gesprek, lang geleden,met een herder die op mijn vraag hoe het zat zijn emotionele gevoelsband met de schapen en lammeren in het algemeen en het persoonlijke contact met bijvoorbeeld een lievelingslammetje! Want voor mij is het schattigsheidquotient van zo,n witgewold huppeldiertje heel hoog! Ik sprak een herder, die het als geen ander kon weten:
“Een persoonlijke band? Met een schaap? Of een lam? Nee!”, antwoordde deze herder oprecht. “Daarom noem ik ze ook allemaal “Jantje!” Ze luisteren ook alleen maar naar de hond, die ze in de juiste richting drijft!”
Maar een andere herder zei: “de mensen noemen het domme dieren. Maar daar ben ik het niet mee eens. Als je ziet hoe ze grazen! Ze eten heel overwogen wat wel en wat niet in orde is voor henzelf en voor de grond waarop ze leven! Hun menu is heel precies!”
Er is nu een boekje, waarin je alles kun vinden over het Drentse Heideschaap, waarmee het dertig jarig bestaan van het Drents Heideschaap in het Holtingerveld wordt gevierd.
En nu wij het hoofd weer rustig kunnen neerleggen omdat het Drents schaap tot ons Immaterieel Erfgoed wordt gerekend,nog een klein woordje over de mus! Hoezo uitgestorven? Kijkend uit mijn Kalenbergs keukenraam tel ik NEGENTIEN mussen. Ze wonen in mijn veilige heggen, waar de uilen en buizerds niet durven te komen, zeker niet wanneer ik achter mijn keukenraam heel boos kijk! En de eerste ooievaar is ook al gesignaleerd. Er vloog een grote zwartwitte schaduw langs mijn raam. Waarschijnlijk een overwinterend exemplaar die hoorde van mijn lege nest, waaruit begin Augustus mijn vaste echtpaar, na het grootbrengen van hun tweeling, naar zonniger streken is vertrokken. Zij komen rond April wel weer terug.