Redactie AD
Titel: Positief!

“Heeft u er nog wel zin in?”, vroeg de assistente van de huisarts, terwijl zij bezig was mijn staat van gezondheid te controleren. Ze nam mijn bloeddruk op : te hoge onderdruk, en “uw suiker was de vorige keer ook te hoog”. Ze controleerde mijn blote voeten, kneep er keurend in, alles deed het nog.
En nu die vraag, out of the blue. Of ik er nog wel zin in had. Het antwoord floepte mijn mond uit, zonder nadenken: “Ja! Ik heb er nog heel veel zin in!”
Nadat ik had beloofd mijn onmatig verorberen van heerlijke dingen, zoals donkerzwarte punten Sachertaart of het moeiteloos achter elkaar naar binnen laten glijden van drie slagroomtruffels in te dammen, mocht ik het nog één keer proberen zonder medicatie…..Och, die ellendige hongerwinter had de zucht naar veel en lekker voorgoed in mij geplant. Nog net geen vraatzucht, maar eeuwige trek was levenslang mijn deel. Ik schreef zelfs mijn allereerste echte boek hierover: “Nooit meer slank”, dat ook nog eens in het Duits werd vertaald en dat ik in mijn, ook door die zelfde oorlog opgelopen weerzin in de Duitse taal, wonderlijk kousebousduits live in Duitse televisieprogrammas moest toelichten. Ik zag in de ogen van zo,n “moderator” wanhoop opgloeien. Je zag hem denken: “Het klink zo Duits, maar wat zou die vrouw toch zeggen?” Ik kreeg dan een videobandje van dat eigenaardige optreden mee naar huis. Het commentaar van mijn kinderen was niet mals. Hetgeen ik pareerde met de woorden: “Wij hebben de oorlog gewonnen!”
“Hebt u er nog wel zin in?”….Die vraag bleef in mijn kop naklinken. Geen twijfel mogelijk. Er is nog veel te doen, mijn nieuwsgierigheid kent ondanks het klimmen der jaren nog geen inflatie. En als bonus gebeurt er soms iets grappigs. Zoals een liedje, dertig jaar geleden door mijn ex Ruud Bos en mij de vorige crisis in een vrolijke bui gemaakt. En nu wilde Paul de Leeuw dat liedje op zijn nieuwe cd zetten!
We keken elkaar aan:”Misschien breken we dan nu, op ons tachtigste, eindelijk dóór!” Gemaakt in de vorige crisis, in de vroeg jaren tachtig. “Positief”, is de titel en Paul plantte er wat actuele zinnen bij.
Ruud Bos en ik werden voor de presentatie in De Wereld Draait Door uitgenodigd. Nou, daar zaten we dan, dertig jaar later, naast elkaar. En luisterden naar dat vrolijke ei uit eigen nest: “Wees eens een keer een beetje positief, dat is wat ik wil. Niet teveel klagen, niet teveel zeiken. Probeer eens een keer minder zuur te kijken. Wees eens een keertje positief. Het maakt zo,n verschil!
Jongste kleinzoon mailde familie het volgende bericht door: “Jongens, het is geen grap. Oma en Opa samen op televisie!”
En een van onze zoons sprak: “Jullie leken nét twee ouwe Muppets!”
Begrijpt U nu, waarom ik er nog steeds zin in heb?