Redactie AD.
Titel: VOLLE KERK
Op zo,n zonnige winderige zondagmiddag, de lucht gevuld met het kruidig parfum van de nazomer, was het zover. Ter gelegenheid van de herdenking van het 50e sterfjaar van de dichter J.C. Bloem was het heerlijke kerkje in Paasloo tot de nok gevuld met niet alleen de Vrienden van Bloem, maar ook met talrijke hardcore fans en bewonderaars van onze vaderlandse dichter, die nog steeds zorgt voor volle zalen en kerken.
Het graf van Bloem is heeft zich langzamerhand ontwikkeld tot een bedevaartplaats voor de liefhebbers van zijn werk. Nog steeds groeit de groep mensen uit eigen land, maar ook uit België, die zijn aansprekende verzen ontdekken en die dan de tocht aanvaarden naar dit oude kerkhof, waar de dichter onder een eenvoudige marmeren steen begraven ligt, met daarop een van zijn onsterfelijke dichtregels gegraveerd: “Voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij”.
Naast hem ligt Clara Eggink, een van zijn vrouwen ( en de moeder van zijn enige zoon Wim), die in de laatste jaren van zijn leven die hij in het Overijsselse dorp Kalenberg sleet, weer bij hem woonde en voor hem zorgde tot aan zijn laatste snik. Op de begrafenis van Bloem had zich de volledige vaderlandse literaire wereld verzameld!
“Dichter van het Verlangen”, wordt Bloem genoemd en behalve door zijn verzen wordt zijn nog steeds groeiende populariteit mede veroorzaakt door de biografie van Bart Slijper, De biograaf vertelde over het wonderbaarlijk succes van zijn boek “Van alle dingen los”,over het leven van J.C Bloem, dat in 2007 uitkwam en naar ik meen zojuist de negentiende druk beleefde. “Mijn biografie over dichter Willem Kloos heeft op geen enkele manier het succes van het Bloemboek geëvenaard”, zegt Bart Slijper.
Tijdens de bijeenkomst luisteren we naar de door Jaap Dros en zijn musici prachtig gezongen en getoonzette gedichten, die doen verlangen naar een cd voor het nagenieten! Een geheimtip: die schijn je via internet te kunnen bestellen! Dichter Jean Pierre Rawie draagt met zijn sonore stem bij met een optreden en na de pauze is daar de Nieuwe Nederlandse Dichter Rodaan Al Galidi. Hij zet Emmeloord in een spottend spotje, dat voor hilariteit zorgt bij het publiek. En alle bezoekers worden bij het verlaten van de kerk getrakteerd op een boekje met de eerste literaire wandel- en fietsroute in het land van Bloem, van de hand van Peter Haverman.
Nog iets leuks voor de lezers: wanneer u van poëzie houdt, is er een mogelijkheid iedere werkdag een nederlands vers te ontvangen op zijn emailadres. Op de sterfdag van Bloem, 10 Augustus, trakteerde de gedichten- site van Laurens JZ Coster ons op het volgende gedicht:
“Mimosa”,
‘In de kamer, waar de luiken dicht zijn – zonlicht waast door wein,ge kieren heen Als een gouden uitgeblazen adem In een hoek vol dageschaduwen Hangt een lome geur, als van de zakdoek, Die een vrouw na ,t bal vergeten heeft. Daar staat in een oude Sévres-vaas Een verwelkende mimosa-tak, Gele bolletjes op zwarte stelen, En die geuren drijven in de kamer Stervend, als ,t geluid van fluiten ,s nachts”.
Laurens Jz Coster – iedere werkdag een gedicht—aanmelden bij eon@planet.nl
Hallo Marjan,
Bedankt voor je lovende woorden over mijn optreden in Paasloo in je hartverwarmende column. Eén opmerking: je noemt Clara Eggink ‘één van zijn vrouwen’, maar daarmee doe je zowel haar als Bloem tekort. Clara huwde op 19-jarige leeftijd met de bijna twintig jaar oudere Jacques Bloem. Hoewel hun huwelijk geen succes was en er na een aantal jaren een scheiding volgde, bleef het paar eigenlijk altijd nauw met elkaar verbonden, soms wel, soms niet bij elkaar wonend. Toen Bloem oud was geworden en Clara dankzij een erfenis zich in de natuur van Kalenberg kon vestigen, vroeg ze Bloem met haar mee te gaan. Dat deed hij maar al te graag! Clara heeft tot zijn dood voor hem gezorgd en verklaard dat zij eigenlijk niet hadden moeten scheiden. Bloem sprak in die periode vol liefde over Clara, die hij ‘mijn edelvogel’ ( = uil; haar woonboot droeg de naam ‘De uil’ ) noemde. Van Bloem is niet bekend dat hij er andere vrouwen op na hield. Hooguit zal hij in zijn jonge jaren misschien eens wat verliefd zijn geweest, maar tot echte relaties zijn die bevliegingen nooit uitgegroeid. Mag ik je het boek “Leven met J.C.Bloem” van Clara Eggink aanbevelen? Het is een verrukkelijk boek van een voor die dagen zeer moderne, geëmancipeerde vrouw over haar leven met Jacques Bloem. Wie het heeft gelezen, weet: Clara was de enige vrouw in het leven van Bloem.
Hartelijke groeten van Jaap Dros