Redactie AD.
Titel: App-land.

“Ik ben twaalf!”, brengt ze me aan het verstand. Deze hartstochtelijk ge-uite kreet kan twee betekenissen hebben: “Oma! Ik ben te jong voor wat je me nu vraagt. Ik ben toch pas twaalf!”.Of: “Oma! Dáár ben ik nu echt te groot voor!”
Zo wankel ik voortdurend in een soort niemandsland tussen deze specifieke generaties, vroeger noemden ze het “te groot voor een servet, te klein voor een tafellaken’. Wat ik mij van mijn eigen kinderen vooral herinner, dat op deze leeftijd de hormonen nog geen leidende rol spelen, is het vooral de geweldige nieuwsgierigheid naar ongeveer alles, die voorturend bevredigd wil worden! Maar deze kleindochter, met een acht voor wiskunde op het overgangsrapport van de brugklas, is de eerste vrouw van de club van vier kleindochters die verwachtingen wekt voor een talent voor de exacte vakken.
Ik neem haar mee naar de bioscoop, naar de verfilming van de televisieserie “Absolutely Fabulous”.
Fout! “Echt een film voor ouwe wijven !”, was haar onbekommerd hardvochtig commentaar. Zelf een oud wijf moest ik haar gelijk geven. Een misser van de bovenste plank. Gelukkig had ik nog andere pijlen op mijn vertier-boog. Een rondleiding door het voormalige woonhuis van de Duitse keizer Willem II, die in 1919 werd geïnterneerd en zijn leven sleet in Huis Doorn, het kasteel waar hij zich na zijn troonsafstand en de toestemming van de Nederlandse Regering vestigde. Wij krijgen een buitengewoon spannend verhaal van rondleidster mevrouw Margot te horen over dat dagelijks leven tijdens het verblijf van Wilhelm II. We kijken nieuwsgierig rond in de persoonlijke vertrekken van de voormalige keizer. Zelfs de w.c,s , verborgen achter dikke deuren, worden door ons geïnspecteerd! Het ziet er allemaal uit, of hij zo binnen kan lopen.! Kinderboekenschrijver Dolf Verroen heeft een spannend kinderboek geschreven “Wachten op de Keizer”, dat wij in de boekwinkel van Huis Doorn meteen aanschaffen> Ik koop ook nog de biografie van de tweede vrouw van Wilhelm , die na de dood van de keizerin, zijn eerste vrouw, al rap haar plaats innam. Ik kijk naar een portret van Willem van Oranje dat hier hangt, in zijn jonge jaren, wat een buitengewoon knappe man! Na deze historische verrassingstocht gaan we pannenkoeken eten op een heuvel in de Kaapse Bossen. Ik geloof dat mijn kleindochter tevreden is.
In de uren, dat ik me niet het hoofd pijnig met wat ze nog meer leuk zou vinden, verveelt ze zich geen moment.
Zij appt! “Met wie?”, vraag ik stinkend nieuwsgierig. Zij glimlacht geheimzinnig: “Met vriendinnen”. Af en toe barst zij in schaterlachen uit. De oorzaak voor deze hilariteit blijft geheim.
Dan gebeurt er iets heel grappigs. Wij lopen door de straten in Amsterdam, waar haar vader zijn jeugd heeft doorgebracht. Alles wordt nu gefotografeerd op het ding, waar ook al die apps zich op bevinden. De deur van het gym, de deur van het huis waar hij opgroeide…En de vragen. “Ging pap op de fiets naar school? Ook als het regende?”
De levende geschiedenis van haar eigen vader maakt haar echt nieuwsgierig. Die vindt ze toch veel spannender dan het verhaal van die dooie keizer ……