Redactie AD
Titel: Twee sporenland

Ons leven loopt op het ogenblik langs twee sporen. Mijn hart blijf hangen bij de televisie. Bij de huilende Turk, die snikt: “Is dit nou een democratie?”, terwijl hij zijn bij de coup doodgeschoten zoon begraaft, terwijl om hem heen de wereld rood kleurt door de menigte die woest met rode Turkse vlaggen zwaait ter ondersteuning van die democratie die door deze bedroefde vader wordt betwijfeld.
Het is maandagmorgen half vijf, ik word over twee uur opgehaald door mijn dochter, die mij naar de kliniek brengt, waar mijn tweede oog wordt behandeld om mijn door ouderdom verduisterd zicht te verbeteren, zodat ik weer scherp kan kijken! Ik probeer via het nachtelijk nieuws nog te achterhalen wat er in de wereld gebeurt, zodat deze column niet als kouwe pap woensdagochtend op uw ontbijtbord valt. terwijl ik als kapitein Haak met een lap voor mijn ene oog gefrustreerd naar de wereld kijk…
Die totaal verwilderde buitenwereld, waar iedereen “trigger happy” lijkt te worden, en een massa wordt opgehitst om de doodstraf te eisen. Ik probeer terug te keren naar mijn eigen kleine wereld, waar een zoon met vrouw, kinderen en een aanhang-kampeerwagen op weg is gegaan naar het paardenkamp aan de voet van de Pyreneeën, de kleindochters vol verwachting of de pony,s van vorig jaar ze nog zullen herkennen! Ook houd ik het ooievaarsnest in de tuin scherp in de gaten. Twee jongen wachten ongeduldig op de rand van het nest op het ogenblik waarop de vlieglessen een aanvang nemen! Op het radionieuws hoor ik dat in Amerika de wereld zich omdraait, er wordt nu op politieagenten geschoten door een veteraan, die in Irak heeft gediend. De sussende woorden van Obama schijnen niet echt olie op de golven van die behoefte om voor de verandering op de politie te schieten, te werpen.
Een zo op het oog weldenkende jonge Turk, bezig met een broodje te roosteren op een barbecue: “Dit is geen goeie dag voor de democratie!’, zegt hij grinnekend.
De journalist van The Guardian Finkel probeert ons inzicht te geven in de beweegredenen van de Turkse president om de doodstraf weer acceptabel te krijgen. Finkel beweert, dat Erdogan bezig is met een slow motion actie het volk rijp te maken voor zijn plannen voor het centraliseren van zijn macht.
Ik probeer me te concentreren op mijn eigen leven, op de kleine ingreep, die tegenwoordig door een toenemend aantal oudere mensen wordt ondergaan om de gevolgen van de ouderdomskwaal staar die ons zicht belemmert, ongedaan te maken. Een vriendin vertelde mij dat in Rusland tientallen mensen tegelijk worden behandeld, door ze op een cirkelvormig schijf te leggen, die langzaam in de rondte draait. Iedere patiënt wordt steeds door een andere specialist behandeld voor een onderdeel van zijn kwaal. Heel efficiënt!
Mijn linkeroog is al behandeld. Merk ik verschil? Ja! Wanneer ik mijn hand voor mijn “oude” oog houd, zie ik met mijn nieuwe oog een helder koud licht waarin ik alles scherp waarneem. En kijk ik met mijn oude oog, dan is de wereld gelig-bruin getint, als op een oude foto. Ik ga op weg naar mijn tweede nieuwe “oog, in de hoop dat ik u volgende week kan verblijden met een scherpe blik op onze wereld die voor mij op het ogenblik is veranderd in een tweesporenland…