Redactie AD
Titel: Op 1 October is de derde Internationale Voorleeslunch op bijna 100 plekken in ons land.

Wat is er lekkerder, dan dat iemand je een vrolijke, grappige of bloedstollend spannende geschiedenis voorleest? Met je ogen dicht zie je alles voor je, als een film op de binnenkant van je ogen speelt het verhaal zich af.
De moeder van mijn twee jongste kleindochters, zes en bijna negen jaar, leest iedere avond voor. Zij heeft een drukke baan, maar dat uurtje voor het slapen gaan is voor haar en haar dochters. Ze liggen dan met gepoetste tanden en natte haartjes in hun warme bedden en hun moeder leeft zich uit en in met de mooiste boeken. Die boeken komen vooral uit de bibliotheek, maar ook de oma,s zijn gul met boekencadeautjes, niets lekkerder dan een boek! Wanneer ik bij ze logeer kijk ik tijdens die voorleessessies wel eens om de hoek, iedereen is zo verdiept in het verhaal dat ze mijn nieuwsgierige ogen en oren niet opmerken.
In 1990 is door de Verenigde Naties de Internationale Dag van de Ouderen in het leven geroepen, om de aandacht te vestigen op de maatschappelijke problemen rond ouderen in de samenleving.. Dit is de derde keer dat de Leescoalitie op 1 October een Nationale Voorleeslunch voor ouderen organiseert . Ieder jaar groeit hiervoor de belangstelling . En hoewel elke plaats van samenkomst zich voor deze lunch kan lenen, is de bibliotheek toch bij uitstek de plek waar men zich graag verzameld! Op dit ogenblik zijn voor dit jaar al meer dan 75 Voorleeslunches aangemeld op www.nationalevoorleeslunch.nl . En los van de smakelijke lunch (kroketje? Krentenbol? Kopje soep?) is er in de bibliotheek zoveel te zien en te beleven, waardoor mensen die hier voor het eerst mee kennismaken vaak de smaak te pakken krijgen. Dit jaar kreeg ik de opdracht het Voorleesverhaal te schrijven. “Mijn Oma”, is het verhaal van mijn grootmoeder, die op haar zeer oude dag toch nog één maal moest onderzoeken of zij, na een lang en gelukkig huwelijk met Opa, indertijd wel de juiste keus had gemaakt!
Carlijn van Ravenstein van de Leescoalitie vertelt dat bij de Voorleeslunches in 2013 en 2014 het voorlezen tot saamhorigheid onder het luisterend publiek leidde. Oudere mensen die bij het begin van het verhaal onrustig waren, of er vrolijk doorheen kletsten, werden na het horen van een paar zinnen aandachtig. Vooral wanneer er in de verhalen dingen voorkomen, die de luisteraars herkennen, kietelt dat de toehoorders tot het geven van de meest spontane reacties. Toen Martine van Os in Hilversum voorlas werd zij na het voorlezen door een mevrouw op heel hoge leeftijd uitgenodigd om even mee te gaan om haar woning te bekijken. Dat huis leek heel erg op de kamer uit het verhaal dat Martine van Os zojuist had voorgelezen!
Ook kan er een misverstand ontstaan. Ik lees geregeld mijn verhalen voor, waarin ook nogal eens iets ondeugends over het bedrijven van de liefde voorkomt. Eenmaal vroeg een oudere heer mij: “Mevrouw Berk, heeft u dat allemaal zelf meegemaakt?”
Ik had maar één antwoord. “Mijnheer, wanneer ik dit allemaal zelf zou hebben beleefd, was ik al lang van uitputting gestorven…”