Redactie AD
Titel: De Boyband op De Parade.
Met het schaamrood op de kaken bezocht ik voor het eerst in mijn leven De Parade in het Marten Luther King-park in Amsterdam. Altijd weg in de tijd van het jaar waarin De Parade zijn tenten opslaat; altijd een smoes, niet te weten waar dat Marten Luther King-Park nu toch lag en altijd moeten horen hoe leuk het dit jaar weer was…heb ik dit seizoen tijdig maatregelen genomen, een avond vrijgehouden, de auto weggezet in een zijstraat in Amsterdam Zuid, en de weg naar die veelgeprezen Parade gevonden, dank zij een mevrouw: “U moet het rode pad volgen, dan komt u er vanzelf!”
Zo kwam ik dus vanzelf in dat Fellini-achtige landschap van circustenten, in een totaal ontspannen sfeer waar overal flarden muziek opstegen en natte-bek veroorzakende etensgeuren zorgden voor aandrang om ook een Mexicaanse burrito met stoofvlees of poffertjes te halen. Ik kwam actrice Anne-Wil Blankers tegen, ook op weg naar de voorstelling van The Everlasting Boyband of Never Ending Glory:
“Ik heb net poffertjes gegeten. Die mocht ik zelf maken!”
We zetten ons in de tent van het Reizend Theater op de eerste bankjes, terwijl de heren van de band de instrumenten stemden en het mooie meisje, dat later bleek de gebarentaal deskundige te zijn haar kekke optreedjasje aantrok. “Er komen heel veel mensen met gehoorproblemen naar ons kijken”, werd ons verteld.
Om acht uur scherp begon de voorstelling met een overweldigend nummer van de jaren-negentig band “Saliva” uit Tennessee, waarbij mijn smeulende innerlijke muzieklont ogenblikkelijk ontstak in muzikaal geluksgevoel. De vier zingende en dansende mannen, Guus Mulder ( voormalig Voice-finalist), Marijn Brouwers , en de rijpe troopers Bill van Dijk en Peter Faber voor onze neus zich manifesteerden zich als geraffineerde showboys waar je, naast al het oorstrelend muzikaal genot, ook je ogen niet van af kon houden. Met mooi gedoseerde ironie werden de vaak tot meezingen uitnodigende teksten ons in de oren gewreven, en toen de vier heren op de knieën gingen om Anne Wil Blankers een overtuigende muzikale en hoogst grappige liefdesverklaring te brengen, kwam de zaal op stoom! Wat een feest!
Ik neem mijn hoed diep af voor de professionele geestdrift van de mannen, die in veertig minuten zo,n meeslepend muzikaal en visueel spektakel neerzetten. En dat maar liefst vier keer op een avond. Om daarnaast ook nog, tussen de voorstellingen, op De Parade zingend en spelend rondlopen om vers publiek te werven voor de volgende voorstelling!
Ik drentelde nog wat rond, at een heel speciaal ijsje – spicy aardbeien – en zag dat er zich hier nog veel meer bijzondere dingen afspeelden, Loes Luca die mensen ontvangt, Alex Klaassen die ik kort geleden nog zag schitteren in de musical “Spider Woman” , Jules Croiset die buiten zijn tent als een ouderwetse “stoepier” reclame maakte voor Een Grijze Comedie…Deze plek leent zich ook bij uitstek he uitproberen van nieuw materiaal. Er is zo,n veelkleurig palet aan smaken voor iedereen, dat je hier wel een week kunt doorbrengen, om die smaak weer eens bij te stellen en óók heel lekker te eten! Ik ben voorgoed verkocht aan DE PARADE!