Redactie AD
Titel: Twee vliegen in een klap!

De ooievaars zijn vertrokken nadat ze hun laatste jong reisvaardig hebben gemaakt. Ik ben klaar met het verzorgen van poezen, het in leven houden van tomatenplanten en om water schreeuwende in de wind hangende petuniabakken. In de tuin nemen spinnen in alle soorten de macht over, de zonnewende is achter de rug en al zijn de dagen nog zo warm, in de natuur is de weg terug al ingeslagen. Ik mag weer in mijn eigen ritme zakken en gewoon aan het werk gaan.
Maar o help! Nu wacht ons dorpsfeest! De bewoners van de huizen langs de Kalenbergergracht gaan hun woning versieren. De lichttoer langs de Kalenberger gracht heeft dit jaar als thema LIEFDE!. Hoe komen ze er op…… Gelukkig is mij door de feestcommissie als ondersteuning een lichtbak toegezegd.
En wat heb ik bedacht om in het helder schijnende licht van die lichtbak te laten zien? Een heel waanzinnig groot ROOD HART! Want wie niet sterk is moet slim zijn. De tekst op dit hart zal zijn: LOVE MAKES THE WORLD GO ROUND. Vrij vertaald: “liefde houdt de wereld draaiend”. Ik geef toe, dit is een arbitraire uitspraak in een wereld waar geweld de hoofdrol lijkt te spelen. Maar ter ondersteuning hiervan lees ik het bericht, dat de Duitse politicus Martin Patzelt sinds een maand thuis twee Eritrese vluchtelingen opvangt. Twee jonge mannen delen nu de bovenverdieping van Patzelt,s huis met zijn zoon en de politicus heeft de jongens, terwijl ze gelijktijdig Duits leren allebei aan een baantje geholpen bij de gemeente en in een supermarkt.
Dit voorbeeld zou wel eens de weg naar een oplossing kunnen wijzen voor het huisvesten van die overvloed aan vluchtelingen op weg naar een eigen toekomst. En misschien is het ook de weg naar een oplossing voor al die eenzame zeer oude mensen, die maar wat graag gezelschap en ondersteuning bij hun dagelijks steeds ingewikkelder wordend leven zouden ondervinden….Is dat nu een haalbare gedachte? Wanneer ik lees van de tehuizen voor oude mensen, waar door gebrek aan mankracht mensen zo weinig beweging krijgen, dat ze niet eens meer zelfstandig kunnen staan, laat staan lopen? Aan de vereenzaming onder ouderen, die soms dagenlang geen ander levend wezen spreken? Kan het geld voor de onderzoeken hiernaar niet beter worden gebruikt voor de combinatie van bezigheid voor asylzoekers en behartiging van de steun aan de nog steeds groeiende hoeveelheid afhankelijke ouderen, die snakken naar een helpende hand?
Is dit nu een naïeve gedachte, dat die twee zaken: hoe krijgen we de vluchtelingen en asylzoekers weg van het nutteloze herbergen in kampen en de hulpvraag bij die nog steeds groeiende hoeveelheden ouderen, op één lijn? Ben ik een idealistische gek, die denkt dat je in een maatschappij die ongeveer alles kan uit- en berekenen denkt, dat zo,n oplossing mogelijk zou zijn? Laten we niet een kapitaal aan menskracht verloren gaan, door dit soort oplossingen niet grootschalig te ontwikkelen?
Ik citeer wereldburger Martin Patzelt: “Dit soort initiatieven helpt tegen polarisatie en vijandigheid tegen vluchtelingen. Het is belangrijk vluchtelingen een gezicht te geven!”
En bovendien vang je daarmee ook nog eens twee vliegen in één klap!