Redactie AD
Titel: Teun is dood.(Bea Meulman 1-7-1949 6 -7-2015).

Op straat werd actrice Bea Meulman nog geregeld aangesproken op haar rol van Teun in Vrouwenvleugel , de lesbische vrouw die de pimp van haar geliefde vermoordde, niet alleen door hem overhoop te rijden maar ook door vol woeste haat nóg een keer met haar auto over de man heen te rossen, hetgeen haar een langdurige gevangenisstraf opleverde.
Deze rol van een vrouw, die resoluut en robuust uitkwam voor haar geaardheid en daardoor een iconisch voorbeeld werd voor vrouwen, die problemen hadden “uit de kast” te komen, liet Bea Meulman zesenzestig delen van de driejarige serie volledig samenvallen met haar personage en zij werd hiermee de eerste Nederlandse actrice op de vaderlandse televisie die volkomen geloofwaardig en genuanceerd een lesbische vrouw speelde. Met Leontien Borsato als haar mooie jonge geliefde tegenover zich speelde ze in de eerste aflevering van de serie een prachtige sensuele liefdesscene en dat was in 1993 hoogst spectaculair.
Na die eerste uitzending van Vrouwenvleugel moest ik mij bij Jack Spijkerman op de radio in Spijkers met Koppen verantwoorden over de manier, waarop ik de rol van Teun had geschreven. Ik liet alle mij bekende cliché,s van een zogenaamde “pot” zien, brutaal in het kruis van vrouwen in tuinbroeken grijpen, los van hand en los in de bek. Het lesbisch front zat bij die live radio uitzending en de vrouwen verweten mij woedend dat ik al die stomme overbekende clichés had gebruikt om Teun,s geaardheid te laten zien. Ik legde uit, dat televisie een visueel medium is. “Wanneer ik een rol van een Groningse boer schrijf, laat ik die ook niet door een Surinaamse acteur spelen! Dus ik zet Teun door die clichés overduidelijk herkenbaar neer en heb dan nog vijfenzestig delen te gaan om haar personage te nuanceren!”
De dames luisterden aandachtig naar mijn pleidooi, kalmeerden en vervolgens kon ik de rol van Teun, ook door de magnifieke manier waarop Bea Meulman haar karakter smoel gaf, ontwikkelen. Bea liet zeker niet alleen de ruige kant van Teun zien. We zagen haar gevoelige, zwakke en tedere momenten óók, verdrietig als ze – alleen in haar cel – kon zijn. En hoe de afkeer over haar geaardheid van de harde wereld om haar heen er toe bijdroeg dat ze zich nooit hypocriet gedroeg maar moedig opkwam voor die andere geaardheid. Er was werkelijk sprake van wisselwerking tussen haar spel en wat ik voor haar schreef!
De reacties op haar rol waren gigantisch. Ik werd in die drie jaar menigmaal gevraagd te spreken op symposia over de rol van “de anders geaarde in de media”. Of ik moest mijn inzichten uitleggen bij moeders, of ouders van jonge mensen die worstelden met hun andere geaardheid.
Bea werd razend populair bij een groot publiek, je kunt wel zeggen dat zij door haar inzicht gevende manier van spelen bij heel veel mensen duidelijkheid schiep over mensen met een andere geaardheid en begrip wekte bij ouders van jongens en meisjes die niet beantwoorden aan hun verwachtingen van een heterosexueel leven. En hoewel Bea af en toe moe werd van het publiek, dat haar op straat door de jaren heen maar blééf aanspreken op die ene rol, terwijl zij een bekwame actrice was die zowel in het theater als op de buis veel meer pijlen op haar boog had, zullen wij haar toch vooral in onze herinnering bewaren als die onvergetelijke moedige Teun uit Vrouwenvleugel!